Kościół parafialny p.w. Narodzenia Najświętszej Marii Panny położony jest na wschód od rynku, po drugiej stronie głównej drogi. Zasadniczy korpus budowli wzniesiony został w latach 1694 - 1699. Poprzedni kościół parafialny był drewniany i został zniszczony w połowie XVII w., w wyniku najazdu na miasto wojsk szwedzkich lub siedmiogrodzkich. Fundację zainicjowali Feliks i Krystyna Potoccy, a kontynuował ich syn, Michał. Pierwotny projekt, autorstwa Tylmana z Gameren, przewidujący budowę wzdłuż nawy głównej dwóch rzędów kaplic, połączonych przejściami, nie doczekał się realizacji. W 1762 r. kościół popadł w ruinę. W latach 1788 - 92 przeprowadzono remont, połączony z kontynuacją budowy. W roku 1792 świątynia została konsekrowana. Ćwierć wieku później pożar zniszczył całe wyposażenie. W czasie drugiej wojny światowej, w wyniku ostrzału artyleryjskiego, ucierpiała ściana wschodnia i zakrystia. Świątynia została zbudowana w stylu późnobarokowym, jest trzynawowa, bazylikowa. W północnej nawie bocznej zachował się fragment stiukowej dekoracji, współczesnej kościołowi, przedstawiający tarczę z herbami Pilawa Potockich i Szreniawa Lubomirskich oraz inicjałami Michała Potockiego. Z pierwotnego wyposażenia zachowały się rzeźby św. Stanisława, św. Wojciecha oraz Matki Boskiej. Główne wejście do kościoła ozdobione jest portalem z czarnego marmuru, składającym się z uskokowo postawionych lizen, z wolutowymi konsolkami oraz zwieńczenia w kształcie trapezu, ujętego girlandami. Nad portalem znajduje się herb Pilawa Potockich. Ściana zachodnia, w której znajduje się wejście, jest dwukondygnacyjna, zdobiona pilastrami z toskańskimi i korynckimi kapitelami. W dolnej kondygnacji, pilastry dźwigają belkowanie, zwieńczone trójkątnym, przełamanym szczytem. Nad nawą główną umieszczona jest ośmioboczna, ażurowa wieżyczka na sygnaturkę, przykryta baniastym hełmem. Na strychu, tuż pod linią dachu widoczne są otwory kluczowe, świadczące, że kościół pełnił również funkcje obronne. Ołtarz główny został wykonany w 1888r. przez braci Ligęzów i Aleksandra Krywulta. Polichromia z 1974 r. jest dziełem Stanisława Szmuca. Na placu kościelnym, od strony południowo - wschodniej, stoi figura Matki Boskiej, wzniesiona po drugiej wojnie światowej w podziękowaniu za ocalenie parafii w czasie okupacji. Od strony zachodniej umieszczono głaz z tablicą pamiątkową, poświęconą ks. Jerzemu Popiełuszce. Plac kościelny otacza mur z drugiej połowy XVIII i z XIX w., połączony z nieużywaną już dzwonnicą z 1823 r. Nowa została zbudowana w XX w. i znajduje się z północnej strony kościoła.
