Kościół p.w. Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Zawadzie. Dawny drewniany kościół zbudowany został w 1656 r. przez ówczesnego właściciela okolicznych dóbr Stanisława Ligęzę. Przy kościele bp. M. Szyszkowski w 1629 r. erygował kolegium misjonarzy, którym zalecił opiekę nad łaskami słynącymi z obrazu Najświętszej Marii Panny. Po cudownym uzdrowieniu za wstawiennictwem Matki Bożej zawadzkiej syna Achacego z rogu Ligęzów, postanowił on ufundować jako wotum nowy kościół w Zawadzie. Wybudowany on został w latach 1646-1656. W ciągu wieków wielokrotnie był odnawiany i przebudowywany aż po nasze czasy. Pierwotnie kościół wczesnobarokowy, z kamienia z użyciem cegły (obecnie otynkowany) kryty blachą, jednonawowy z półkoliście zamkniętym prezbiterium. W korpusie głównym kościoła w grubych murach umieszczone są okna zamknięte półkoliście w dwóch sferach. W ostatnich latach przeprowadzono gruntowny remont świątyni, do której dobudowano od strony głównego wejścia przedsionek z ołtarzem do odprawiania mszy polowych oraz wysoką wieżę. Wyposażenie wnętrza z XVII-XIX w. Na uwagę zasługuje ołtarz główny z XVIII w. a w nim słynący łaskami obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem z końca XVI w., koronowany dwukrotnie przez bpa L. Wałęgę w 1920 i 1924 r. Dzwony odlano: jeden w 1617 r. drugi w 1921 r. w dowód dziękczynienia za ocalenie Polski po wojnie z bolszewicką Rosją. Podczas działań militarnych I wojny światowej, wystrzelony w kierunku kościoła w Zawadzie pocisk artyleryjski utkwił w pobliskiej akacji, gdzie znajduje się do dzisiaj.